Miasto Szczyrk

Szczyrk to miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Jest to miasto o charakterze turystyczno-wypoczynkowym a według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 5750 mieszkańców. Szczyrk leży na południe od Bielska-Białej, północny wschód od Wisły i północny zachód od Żywca, w dolinie Żylicy, w Beskidzie Śląskim, na Żywiecczyźnie (Małopolska). Miasto jest położone na wysokości pomiędzy 470 do ponad 600 m n.p.m. i należy do Euroregionu Beskidy.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 39,07 km2 - miasto stanowi 8,54% powierzchni powiatu a sam Szczyrk ma obszar 39,07 km², w tym: użytki rolne: 25%, użytki leśne: 70%. Sąsiednie gminy: Bielsko-Biała, Brenna, Buczkowice, Lipowa, Wilkowice, Wisła. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego. Okoliczne szczyty to m.in. Skrzyczne, Malinowska Skała, Magura, Klimczok.

Historia Szczyrku

Osadnictwo wołoskie, węgierskie, austriackie, czeskie i słowackie udokumentowane w XV w. W 1630 r. dokonano pierwszego spisu ludności Szczyrku, dla potrzeb podatkowych. Ziemię nadawano tutaj w ten sposób, że „zarębek” (odpowiednik łana) wyznaczany był począwszy od osi doliny, a góral–osadnik otrzymywał po równo ziemi na lepiej i gorzej nasłonecznionym zboczu. Począwszy od XVIII w. oprócz rolnictwa rozwijały się inne działy gospodarki, jak pasterstwo i produkcja drewna, głównie na potrzeby górnośląskiego przemysłu. Wytwarzano również sukno z runa owczego. W 1808 r. w Szczyrku było 172 zarębników.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. w 411 budynkach w Szczyrku na obszarze 1896 hektarów mieszkało 2465 osób (gęstość zaludnienia 130 os./km²), z czego 2248 (91,2%) było katolikami, 13 (0,5%) wyznawcami judaizmu, a 4 (0,2%) było jeszcze innej religii, 2455 (99,6%) było polsko- a 9 (0,4%) niemieckojęzycznymi. W Salmopolu (dziś wchodzącym w skład miasta) w 33 budynkach na obszarze 26 hektarów mieszkało 169 osób (gęstość zaludnienia 650 os./km²), z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 50 (29,6%) było katolikami a 119 (70,4) było innych wyznań (głównie ewangelików). Ponadto Szczyrk posiadał 2011 hektarów „obszarów wewnętrznych” (niem. Gutsgebiete) zamieszkałych przez 15 osób[8]. Łącznie obszary te stanowiły 3933 ha (39,33 km²) zamieszkałych przez 2649 osób i średniej gęstości zaludnienia 67,4 os./km².

Po I wojnie światowej rozpoczął się rozwój branży turystycznej. Pierwszą bazę noclegową stanowiły poaustriackie koszary i lazarety. W 1924 r. na Skrzycznem powstał schron turystyczny dla narciarzy, wybudowany przez Beskidenverein, natomiast schronisko turystyczne rozpoczęło swoją działalność w 1933 r. W 1927 r. do gminy przyłączono Salmopol, poprzednio będący samodzielną miejscowością. Skutkiem tego stała się dwuwyznaniowość Szczyrku. Prawa miejskie Szczyrk uzyskał w 1973 r.

Pobrane ze strony wikipedia.pl